4.8 Wskazówki dotyczące organizacji plików

4.8.1 Uwagi początkowe
Program VCmaster został stworzony specjalnie do sporządzania cyfrowej dokumentacji technicznej. Oprogramowanie potrafi scalać dokumenty obejmujące setki lub nawet tysiące stron, pochodzące z wielu źródeł i zawierające różnorakie dane.

Aby program mógł wydajnie przetwarzać tę nierzadko potężną ilość informacji, potrzebna jest nie tylko specjalna technologia, wyposażona w odpowiednie narzędzia, ale i skuteczna organizacja sprzętowa.

W niniejszym rozdziale omówiono następujące tematy:

Zastosowanie technologii hybrydowej
Ukrywanie obszarów
Praca przy użyciu dokumentów podrzędnych *
Zarządzanie stosem*
Organizacja w komputerze i sieci

* Ważne:
Nowa technologia hybrydowa pozwala całkowicie zrezygnować z dokumentów podrzędnych i zarządzania stosem. Ponieważ dane wymagające największej ilości pamięci są automatycznie przenoszone, edytowany dokument może zawierać tysiące stron.



4.8.2 Technologia hybrydowa (opcja)
Sposób działania

Tradycyjne edytory tekstu ładują wszystkie dane do pamięci głównej. Program VCmaster-Hybrid ładuje tylko te dane, które są danej chwili potrzebne względnie edytowane (zobacz rysunek).


Przykład: Wykorzystanie pamięci po załadowaniu
pliku tekstowego z i bez użycia technologii hybrydowej
Zalety: 
- mniejsze zapotrzebowanie pamięci (czasem nawet poniżej 1%);
- szybsze ładowanie i zapisywanie danych;
- stabilniejszy system operacyjny z uwagi na znacznie mniejsze obciążenie komputera;
- niemal zerowe obciążenie programu dzięki importowi danych (np. przez t2W);
- znaczny wzrost maksymalnej liczby edytowalnych stron.

Cel i zalety

Technologia hybrydowa łączy zalety interaktywnego edytora tekstu z zaletami znanymi z technologii PDF. Pliki PDF to w uproszczeniu zbiór wydruków bardzo wydajnych graficznie i mało wymagających, jeśli chodzi o zapotrzebowanie pamięci.

Program VCmaster-Hybrid to pierwsza aplikacja umożliwiająca dodawanie obiektów o porównywalnych zaletach do edytora tekstu. W przypadku większości inżynierów są nimi wydruki z programów CAD lub aplikacji branżowych. Dzięki zastosowanej tu niepowtarzalnej technologii zasoby te nie obciążają komputera, nawet gdy trzeba wstawić setki stron. Można bez problemu zestawiać i edytować dokumenty zawierające tysiące stron.

Nowa technologia hybrydowa to jakby przejście kwantowe, zostawiające wszystkie pozostałe narzędzia do tworzenia dokumentacji daleko w tyle. Interfejs t2W konsekwentnie korzysta z tej niepowtarzalnej technologii. Dzięki temu program VCmaster potrafi już dziś sprostać rosnącym wymaganiom w zakresie tworzenia cyfrowej dokumentacji technicznej.

Szczególną dumą może napawać fakt, że ta niezwykle złożona technologia działa w pełni automatycznie w tle. Użytkownik nie zauważa niczego oprócz tego, że program niemal w ułamku sekundy ładuje, edytuje i zapisuje bardzo obszerne dokumenty.
Późniejsza konwersja
Obrazy zaimportowane do istniejących projektów mogą zostać przekonwertowane na obiekty hybrydowe, a następnie przeniesione. W tym celu należy użyć funkcji:

Narzędzia - Konwertuj do postaci hybrydowej

Wskazówka: Można zaznaczyć wybrany obszar. Brak zaznaczenia spowoduje, że wszystkie obrazy w dokumencie ulegną konwersji.

Zapis i eksport plików hybrydowych
Program zapisuje obiekty hybrydowe w podkatalogu o takiej samej nazwie jak dokument VCmaster. Jest to istotne zwłaszcza w przypadku przesyłania danych. Aby ułatwić to zadanie, udostępniono następujące funkcje:

Uruchamianie: Plik - Eksport - Zapisz plik ZIP
oraz
Uruchamianie: Plik - Stan edycji - Zachowaj

Z funkcji tej należy korzystać przy wysyłaniu plików zawierających obiekty hybrydowe; gwarantuje to transfer kompletnych rekordów danych.



4.8.3 Ukrywanie obszarów
Wybrane obszary dokumentu mogą zostać ukryte podczas wydruku. Funkcja ta służy przede wszystkim do ukrywania dodatkowych obliczeń, komentarzy lub wewnętrznych informacji tekstowych, nieistotnych dla transferu. W trybie podglądu edycji wiersze, o których mowa, mają szare tło.
Uruchamianie: Format - Załącz/Wyłącz ukrywanie zaznaczonego obszaru

Wskazówki: W ten sam sposób można ponownie wyświetlić ukryty obszar. Ukryte obszary są uwzględniane podczas numerowania stron.



4.8.4 Praca przy użyciu dokumentów podrzędnych
Program VCmaster wspiera technologię dzielenia dokumentu na wiele plików. Dokument główny jest połączony z jednym lub kilkoma dokumentami podrzędnymi. W przypadku obszerniejszych dokumentacji, oszczędza to pamięć główną i przyspiesza edycję. Dzięki temu można edytować wybrane obszary bez potrzeby otwierania całej dokumentacji. Poza tym takie przenoszenie danych z dokumentu głównego poprawia przejrzystość, ponieważ większe rozdziały względnie pozycje takie jak obliczenia ustrojów prętowych czy obliczenia metodą elementów skończonych zapisywane są w oddzielnych plikach.

Cała dokumentacja jest scalana dopiero podczas drukowania lub po uruchomieniu podglądu strony w dokumencie głównym. Po włączeniu szybkiego podglądu dane nie są aktualizowane.
Zasada:
Program VCmaster oferuje w tym zakresie dwie podstawowe możliwości:
Istniejący dokument można, jako podrzędny, połączyć z dokumentem głównym. Ma to uzasadnienie wtedy, gdy dokument podrzędny już istnieje i scalona ma zostać cała dokumentacja. Kliknij Wybierz dokument podrzędny w oknie powyżej.

Uruchamianie: Menu: Narzędzia - Dokumenty podrzędne - Wstaw skrót

Część dokumentu można przenieść do dokumentu podrzędnego. Opcji tej używa się z reguły wtedy, gdy w czasie pracy nad dokumentem okaże się, że jest on za duży i edycja przebiega zbyt wolno.
Uruchamianie: Menu kontekstowe tytułu
(rysunek z prawej strony ekranu)

Uruchamianie: Narzędzia - Dokumenty podrzędne -
Przenieś zaznaczony obszar

Nazwa pliku i miejsce w pamięci:
Przeniesiony plik można w różnoraki sposób połączyć z dokumentem głównym:
Względnie wobec dokumentu głównego: Ma to uzasadnienie, ponieważ dzięki temu wszystkie należące do projektu pliki można podczas kopiowania odpowiednio przyporządkować. Dokumenty podrzędne powinny być zapisane w tym samym katalogu co dokument główny (por. przykład na rysunku powyżej).

Przykład:
Plik, do którego odnosi się skrót: Załączniki.hed
Aktualna ścieżka: I:\bv\2011\015\

W niektórych przypadkach korzystne może być założenie oddzielnego podkatalogu dokumentów podrzędnych.

Przykład:
Plik, do którego odnosi się skrót: DokumentyPodrzędne\Załączniki.hed
Aktualna ścieżka: I:\bv\2011\015\

Stała ścieżka do pliku: Ma uzasadnienie tylko wtedy, gdy dokumenty podrzędne łączone z dokumentem głównym nie będą poddawane edycji. Mogą nimi być np. dokumenty producenta, normy lub uwagi ogólne. Niewątpliwą zaletą jej fakt, że wystarczy tylko raz zapisać. Ważne: Zmieniając jeden zapisany dokument podrzędny, zmieniamy wszystkie powiązane z nim projekty.

Ważne wskazówki:

Opisane wyżej funkcje wymagają tego samego miejsca w pamięci co dokument główny. Tzn.: Wcześniej należy przynajmniej raz zapisać dokument główny.

Przesyłają projekt, należy przesłać wszystkie powiązane z nim pliki podrzędne. Dlatego zaleca się tworzyć osobny katalog dla każdego projektu i zapisywać w nim dokument główny oraz wszystkie pliki podrzędne (zobacz przykład powyżej).

Kopiując skrót, jednocześnie kopiujesz powiązany z nim plik podrzędny. Z pliku "Załączniki.hed" powstaje np. "Załączniki001.hed". Uniemożliwia to wielokrotne połączenie dokumentu podrzędnego z dokumentem głównym. Może się wówczas zdarzyć, że podczas edycji dokumentu podrzędnego niezamierzonej modyfikacji ulegną też niektóre części całej dokumentacji. Należy o tym pamiętać zwłaszcza przy okazji ręcznego tworzenia skrótów.
Miarodajne są nagłówki i stopki dokumentu głównego.

Edycja nazwy pliku i miejsce w pamięci:
Uruchamianie: Mysz: Podwójne kliknięcie skrótu.


4.8.5 Zarządzanie stosem
Stos to lista wielu plików, dołączanych do całej dokumentacji.

W przypadku większych projektów, warto podzielić dokumentację na wiele mniejszych plików. Dzięki funkcji zarządzania stosem można je następnie scalić w jeden dokument. Jest to niezbędne, aby utworzyć np. spis treści.

Aby rozpocząć zarządzanie stosem, należy w menu wybrać Narzędzia - Zarządzanie stosem. Istniejące stosy można wstawiać w miejscu kursora za pomocą Wstaw stos.

Ważne: Z reguły stos wstawiany jest do pustego pliku, zawierającego jedynie nagłówek i stopkę oraz numerowanie stron. Pamiętaj, że wysokość nagłówka i stopki w tym dokumencie musi być zgodna z plikami w stosie. W przeciwnym razie nie można zagwarantować, że podziały stron będą prawidłowe.

Edytuj listę: Widoczną po lewej stronie listę plików można uzupełniać i edytować. Polecenie Dodaj umieszcza wybrany plik na końcu, podczas gdy Wstaw lokuje go przed plikiem podświetlonym na niebiesko. Za pomocą Usuń można usunąć aktualny plik z listy. W górę i W dół służą do zmiany kolejności plików na liście.

Opcje: Wybierz:
- czy podczas wstawiania stosu program ma ponownie obliczyć pliki,
- czy każdy plik ma być umieszczony na nowej stronie względnie
- czy ma zostać uruchomiony podgląd strony.

Uruchamianie: Menu: Narzędzia - Zarządzanie stosem

Wskazówka: Funkcję zarządzania stosem udostępniono tylko ze względu na zapewnienie kompatybilności plików. W przypadku nowych projektów, zalecamy stosowanie technologii hybrydowej lub dokumentów podrzędnych (zobacz powyżej).


4.8.6 Organizacja w komputerze i sieci

Warto utworzyć osobne katalogi na program, szablony i dane. W przypadku grup roboczych, łatwiej jest umieszczać szablony i dane na napędach sieciowych.

Preferujemy jedną centralną ścieżkę do wszystkich projektów (np. d:\bv). Pod tym katalogiem zakładamy podkatalogi projektów. Nazwami mogą być numeru lub oznaczenia projektów. Wszystkie dane w naszym biurze (także te pochodzące z innych programów) rozmieszcza się właśnie w ten sposób. Szablony i biblioteki również mają u nas swój centralny katalog (np. d:\bib). Umieszczamy w nim dane ze wszystkich programów. Szablony programu VCmaster znajdują się np. pod adresem d:\bib\VCmaster. Należy o tym pamiętać już podczas instalacji, gdyż zmiana lokalizacji szablonów wymaga powtórnej instalacji.

Naszym celem tutaj nie jest narzucenie użytkownikowi takiej czy innej organizacji plików w komputerze. Powyższa struktura usprawnia szukanie i ponowne użycie obliczeń oraz zapisywanie projektów i bibliotek.

W programie VCmaster nie ma specjalnej funkcji zarządzania projektem. Ścieżka, którą posłużono się podczas ostatniego zapisu, zostanie wykorzystana do otwierania i zapisywania plików.

Generalnie wielkość obliczeń, którymi można zarządzać w jednym dokumencie, zależy od wydajności procesora. Jeżeli sprzęt jest optymalny, granica wynosi 300 do 500 stron. Większe obliczenia należy albo podzielić na wiele mniejszych dokumentów podrzędnych albo scalić za pomocą stosu (zobacz poniżej).

Im większy monitor, tym łatwiej i bardziej ergonomicznie się pracuje. Funkcje takie jak Okno historii czy Plik z projektu będą wydajne pod warunkiem równoczesnego pokazania dwóch widoków.